خدا جونم
چند روزی می شود که چیزی ننوشتم در طی روزها ی گذشته موضوعات زیادی بودند که می خواستم راجع بهشان بنویسم اما نمی دانم که چرا نیامدم ......و الان کلی مطلب در ذهنم می چرخد و من میان این مهمانان ناخوانده متحیر مانده ام که کدام یک رابرای نوشتن انتخاب کنم ....
یک وقتهایی احساس می کنم که باید باور کنم ، این تاریکی تلخ را ......
یک وقتهایی احساس می کنم که زمان برایم متوقف شده ، انگار که هیچ چیز نمی خواهد تغییر کند ، گرچه تغییر می کند اما تغییراتی که بیشتر دلم را می سوزاد.....دلم از دست بعضی آدمهای زندگیم خیلی گرفته ، کاش می فهمیدند من و مامان چقدر دلمان آتش می گیرداز حرفهایشان ، کارهاشان ، حالا خودم هیچ اما دلم می سوزد برای ......
یک وقتهایی حتی از خودم هم خسته می شوم ، همیشه می گویم درست می شود، همیشه می گویم صبر داشته باشند ، اندکی صبر سحر نزدیک است ............دوستی نوشته بود کو ؟ کجاست این سحر ؟
گاهی دلم می خواست من هم می توانستم مثل همه آدمهایی شوم که شکستن دل دیگری برایشان به راحتی آب خوردن است ........
چگونه است که می توانند تنها خود و موقعیت و منفعت خود را ببیند و دیگر هیچ ....
چگونه است که می توانند بگذارند و بروند ؟
تا حالا شده دلت برای دل خودت بسوزد ، این روزها دلم برای دل خودم می سوزد......
خداوندا می دانم ، تو هستی ، همیشه ، همه جا و تنها و تنها یاد تو بوده که امیدم داده برای ادامه دادن ، برای نهراسیدن و واندادن ....
پس نگذار سوسوی فانوس امید خانه تاریک دلم هم خاموش شود ......
راه حل الهی والاترین راه حل است
وبلاگ خیلی قشنگی داری
حرفهات خیلی زیباست
به دل نگیر آدما همشون اینجوری هستند
دل همدیگرو میشکونند
یاسر جان کجا بودی خیلی وقته اپدیت نکردی
خوبه
سلام.خدا را شکر که یکی را پیدا کردیم که راجب خدا حرف می زند .ولی نمی دونم که اونی که پیدا کردم همونی است که من می خواهم و یا نه؟
اگر عاشق خدا باشه خیلی خوب است
اگر خدا رادیده خیلی خیلی خوب است
اگر دیده باشه دوست دارم اونو از نزدیک ببینم که چه حالی دارد.
پس من هم منتظر میشم که با هم حرف بزنیم که تا کجای عشق به خدا رسیده یا الله